Wat kan er mislopen?
De alvleesklier is het enige orgaan dat insuline kan aanmaken, maar het heeft nog andere rollen te vervullen. De alvleesklier maakt ook enzymen aan voor de spijsvertering, een bicarbonaatbuffer om de zure brij dat uit de maag komt in de dunne darm te 'blussen', én het hormoon glucagon. Glucagon is de tegenhanger van insuline. Bij té lage bloedsuikerspiegel (ook gevaarlijk!) wordt glucagon aangemaakt om uit de lever opgeslagen suiker in de vorm van glycogeen terug in de bloedbaan te brengen.
Na 1 maaltijd heeft de alvleesklier 6 uur nodig om te herstellen. Als we dus vaak eten krijgt de alvleesklier geen rust en geen herstelmoment meer. Zo kan de productie van insuline, spijsverteringsenzymen en de bicarbonaatbuffer op de helling komen te staan.

Insulineresistentie
Eten we te vaak en te veel koolhydraten, dan zal er veelvuldig insuline worden aangemaakt om de glucosespiegels in het bloed te doen verlagen. De energiefabriekjes in onze cellen, de mitochondriën kunnen echter verzadigd raken met glucose. Als ze niet kunnen volgen met het verwerken van de glucose, zal de cel actie nemen: de receptoren voor insuline worden ongevoelig.

Nu blijft er hoog glucose in het bloed, wat opnieuw een trigger is voor nóg meer aanmaak van insuline. Een wanhoopspoging van het lichaam om toch maar die glucose naar beneden te halen. Het grote probleem bij hormonen is dat bij een teveel, ze niet meer werken. Als insuline dus hoog in het bloed aanwezig is, dan werkt het niet meer. Men spreekt dan van insuline-resistentie. Insulineresistentie treedt dus op wanneer onze cellen niet meer reageren op insuline zoals ze zouden moeten. De voorbode van diabetes type 2.

Wat gebeurt er dan met al het glucose?
Er is 1 cel die niet lang insuline resistent blijft, en dat is de vetcel. Het teveel aan glucose wordt in de vetcellen opgeslaan als vet. Ondertussen komen klachten van vermoeidheid (want er komt geen glucose meer in de cel om er energie van te maken) wat ook een trigger kan zijn om net nog meer te willen gaan eten. Een vicieuze cirkel van vaak eten, vaak suikers en vaak/veel koolhydraten willen eten, vermoeidheid en aankomen in gewicht kan zo ontstaan.

De link met hormonale gezondheid bij vrouwen
Hormonen dienen in het lichaam gebonden te worden aan een 'taxi' om door de bloedbaan vervoerd te worden, ze zijn dan niet werkzaam. Deze taxi's of globulines worden door de lever aangemaakt. Insuline remt de aanmaak van deze globulines waardoor een tekort aan taxi's kan ontstaan. Zo blijven veel hormonen ongebonden en kunnen ze een te grote werking hebben of een dominantie uitlokken.

Insulineresistentie kan zo in verband gebracht worden met een disbalans bij oestrogeen, progesteron en testosteron. Het gevolg kunnen menstruatiestoornissen (hevige menstruatie) zijn, hoofdpijn of migraine, PMS, klachten rond vruchtbaarheid en PCOS.

Wat kan je nu doen om insuline goed zijn werking te laten doen? Enkele tips:
* Beperk koolhydraten en al zeker de koolhydraten die voor een snelle stijging van de bloedsuiker zorgen
* Eet minder vaak
* Beweeg elke dag en doorheen de dag